1 من ببوی خوش تو دلشادم ور نه از خود گرهی بر بادم

2 شوم از خویش بهر لحظه خراب کند آن لطف خفی آبادم

3 بی نسیمت بردم باد صبا لطف کن تا نهی بر بادم

4 ای خوش آندم که مرا یاد کنی ای که یکدم نروی از یادم

5 لطف پنهان ز دلم باز مگیر که درین لطف نهانی زادم

6 لطف تو گر نبود با غم تو قهر این غم بکند بنیادم

7 نرسی گر تو بفریاد دلم از فلک هم گذرد فریادم

8 بیستون غمت و تیشهٔ صبر که تو شیرینی و من فرهادم

9 کمر بندگیت بست چو فیض از غم هر دو جهان آزادم