باده خواهم که کشم ز آن لب از فیض کاشانی غزل 942

1 باده خواهم که کشم ز آن لب و غبغب هله هی بوسه خواهم که زنم مست بر آن لب هله هی

2 بادهٔ لعل از آن دست بلورین دو سه جام پرپر خواهم و سرشار و لبالب هله هی

3 تنگ خواهم که در آغوش کشم آن بر دوش چه شود در بزم آئی تو یک امشب هله هی

4 داردم چشم تو در آرزوی بیماری نظری کن که بتاب آیم و در تب هله هی

5 سوخت جانم ز فراقت صنما رحمی کن تا بکی در دل شب یارب و یارب هله هی

6 مطلبم نیست به جز آنکه فدای تو شوم چه شود گر برسم از تو بمطلب هله هی

7 جان خدا دوست بود فیض ندارد سر تن برهانم ز صنم خانه قالب هله هی