می‌رسم از راه و دارم استری از وحشی بافقی قطعه‌ 17

1 خود رنجم و خود صلح کنم عادتم اینست یک روز تحمل نکنم طاقتم اینست

2 بر خنجر الماس نهادم ز تو پهلو آسوده دلا بین که ز تو راحتم اینست

1 هست امیدِ قوتی بختِ ضعیف‌حال را مژدهٔ یک خرام ده منتظرِ وصال را

2 گوشهٔ ناامیدی‌ام داد ز صد بلا امان هست قفس حصارِ جان مرغِ شکسته بال را

1 عاشقِ یکرنگ را یارِ وفادار هست بندهٔ شایسته نیست ورنه خریدار هست

2 می‌رسدت ای پسر بر همه‌کس ناز کن حسن و جمالِ تو را نازِ تو در کار هست