بخطا میرمد آن نرگس فتان از نیر تبریزی غزل 121

1 بخطا میرمد آن نرگس فتان از من که بیک غمزه توان برد دل آسان از من

2 منت ابر بهار است ز باران سرشگ بیرخت بر سر یکدشت مغیلان از من

3 تخم صبرم بدل ای پیر جهاندیده مکار که نه چینی بجز از خوشۀ حرمان از من

4 آن شد ایخواه که از جانرود پای شکیب کانزمان دست ز من بود و گریبان از من

5 گریه ام کشت دهانی به تبسم بگشای تا یکی تنگدل ایغنچۀ خندان از من

6 باغبان گو که بتاوان تماشای گل برد از خون جگر لاله بدامان از من

7 صید هشیار ز صیاد گریزد لیکن نه بدینگونه که صیاد گریزان از من

8 نیرّا با همه سودا زدگی حیرانم گر چه آنطفل پریروست هراسان از من