سرشک بیخودم عیش می ناب از بیدل دهلوی غزل 2150

1 سرشک بیخودم عیش می ناب دگر دارم ز مژگان تا چکیدن سیر مهتاب دگر دارم

2 به تاراج تحیر داده‌ام آیینه و شادم که در جوش صفای خانه سیلاب دگر دارم

3 گهی خاکم‌،‌ گهی بادم‌،‌ گهی آبم‌،‌ گهی آتش چو هستی در عدم یک عالم اسباب دگر دارم

4 درین ‌گلشن من و سیر سجود ناتوانیها که چون بید از خم هر برگ محراب دگر دارم

5 نگاهم در نقاب حیرت آیینه می‌بالد چراغ بزم حسنم برق آداب دگر دارم

6 دماغ عرض بیتابی ندارد سرخوش حیرت وگرنه در دل آیینه سیماب دگر دارم

7 ز خون آرزو صدرنگ می‌بالد بهار من نهال باغ یأسم ریشه در آب دگر دارم