1 دارم سری از خیال در پیش وز درد فتاده ام به تشویش

2 کان دلبر شوخ چشم عیار رانده است مرا ز حضرت خویش

3 در خانه خود صلا زد آنگاه کفش ادبم نهاد در پیش

4 افکند ز طمراق و نازم خندید مرا بسلبت و ریش

5 گفتم که ارادتم چند بیند هر روز محبتش شود بیش

6 بر عکس مراد خویش دیدم سلطان نکند نظر بدرویش

7 ای دل اگر آن نگار طناز مرهم ننهاد بر دل ریش

8 زین بیش ز مهر وی مجو کام زین بیش ز قهر وی میندیش

9 شاهان را این چنین بود رسم خوبان را این چنین بود کیش

10 بیچاره امیریست کو را جز تیر دعا نمانده در کیش