می‌روم نزدیک و حال خویش از وحشی بافقی غزل 357

1 می‌روم نزدیک و حال خویش می‌گویم به او آنچه پنهان داشتم زین پیش می‌گویم به او

2 گشته‌ام خاموش و پندارد که دارم راحتی چند حرفی از درون ریش می‌گویم به او

3 غافل است او از من و دردم شود هر روز بیش اندکی زین درد بیش از پیش می‌گویم به او

4 غمزه‌ات خونریز دل دربند لعل نوشخند دل نمی‌داند جفای خویش می‌گویم به او

5 گر چه وحشی دل ازو بر کند می‌رنجد به جان گر بد آن دلبر بدکیش می‌گویم به او