می‏روم از بر امام طوف‏کنان از فیض کاشانی غزل 1116

1 می‏روم از بر امام طوف‏کنان به هر طرف طالع اگر مدد کند دامنش آورم به کف

2 در ره او رود سرم باز لقاش برخورم این بشود زهی طرب آن بشود زهی شرف

3 سعی من از برای او جان و دلم فدای او مطلب من لقای او گرچه روم به هر طرف

4 سر بنهم در این هوا جان بدهم در این هوس به که بغیر از این شود عمر عزیز من تلف

5 گر تو حیات جاودان می‏طلبی در این جهان در ره خاندان به صدق جان بفشان و لا تخف

6 فیض اگر ز روی صدق در ره خاندان روی بدرقه ره تو بس، دوستی شه نجف