دیوانه شوم چون تو پری‌وار از خاقانی شروانی غزل 399

1 ای آتشِ سودایِ تو خون کرده جگرها بر باد شده در سرِ سودایِ تو سرها

2 در گلشنِ امّید به شاخِ شجرِ من گل‌ها نشکفتند و برآمد نه ثمرها

1 گر هیچ شبی وصل دلارام توان یافت با کام جهان هم ز جهان کام توان یافت

2 دل هیچ نیارامد چون عشق بجنبد در آتش سوزنده چه آرام توان یافت

1 بر سر کرشمه از دل خبری فرست ما را به بهای جان از آن لب شکری فرست ما را

2 به غلامی تو ما را به جهان خبر برآمد گرهی ز زلف کم کن، کمری فرست ما را