مست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1167

1 مست توام نه از می و نه از کوکنار وقت کنارست بیا گو کنار

2 برجه مستانه کناری بگیر چون شجر و باد به وقت بهار

3 شاخ تر از باد کناری چو یافت رقص درآمد چو من بی‌قرار

4 این خبر افتاد به خوبان غیب تا برسیدند هزاران نگار

5 لاله رخ افروخته از که رسید سنبله پا به گل از مرغزار

6 سوسن با تیغ و سمن با سپر سبزه پیادست و گل تر سوار

7 فندق و خشخاش به دست آمده نعنع و حلبو به لب جویبار

8 جدول هر گونه حویجی جدا تا مددی یابد از یار یار

9 کرده دکان‌ها همه حلواییان پرشکر و فستق از بهر کار

10 میوه فروشان همه با طبل‌ها بر سر هر پشته فشانده ثمار

11 لیک ز گل گوی که همرنگ اوست جمله ز بو گو که پریست یار

12 بلبل و قمری و دو صد نوع مرغ جانب باغ آمده قادم یزار

13 می‌زندم نرگس چشمک خموش خطبه مرغان چمن گوش دار