1 ای دلارام یار کشتی گیر سینه تو ز سنگ آکنده ست
2 هر تنی کش برت زده ست آسیب همچو مارش ز هم پراکنده ست
3 که تواندت بر زمین افکند ماه را بر زمین که افکنده ست
1 ای خواجه دل تو شادمان باد جان تو همیشه در امان باد
2 این رای سفر که یش داری بر تو به خوشی چو بوستان باد
1 خویشتن را سوار باید کرد بر سخن کامگار باید کرد
2 طبع خود را به لفظ و معنی بر تازه چون نوبهار باید کرد
1 مگر مشاطه بستان شدند با دو سحاب که این ببستش پیرایه وان گشاد نقاب
2 به در و گوهر آراسته پدید آمد چو نوعروسی در کله از میان حجاب