تا چند برو ز ذکر افسرده ام از شمس مغربی رباعی 14

1 پیش و قد ریش از سر و گلستان دم مزن در تماشای بهار و باغ و بستان دم مزن

2 چون دل دیوانه در زنجیر زلف دلبر است حلقه زنجیر آن مجنون بجنبان دم مزن

1 منم که روی ترا بی‌نقاب میبینم منم که در شب و روز آفتاب میبینم

2 توئی که پرده ز رخسار خود برفکندی که تا جمال ترا بیحجاب میبینم

1 نهان پیر تو خویش آفتاب رخت از آنکه مانع ادراک اوست تاب رخت

2 رخت ز پرتو خود در نقاب میباشد عجب بود که نشد غیر ازین نقاب رخت