از لذت عیش اینجهان سرد از فیض کاشانی رباعی 30

1 گنجیست معرفت که طلسمش نهفتن است راهش غبار شرکت ز ادراک رفتن است

2 گر بحر معرفت بکف آید بکش سخن کان موسم جواهر اسرار شفتن است

1 فیض نور خداست در دل ما از دل ماست نور منزل ما

2 نقل ما نقل حرف شیرینش یاد آن روی شمع محفل ما

1 لب برلبم نه ساقیا تا جان فشانم مست مست این باقی جان گوبرو آن جان باقی هست هست

2 چشمان مستت را مدام مستان چشم تو غلام چشمان مستت می بدست مستان چشمش می پرست