ز قرب دوست چگویم که مو نمی‌گنجد از فیض کاشانی غزل 225

1 ز قرب دوست چگویم که مو نمی‌گنجد ز بعد خود که درو گفت‌وگو نمی‌گنجد

2 چه جای نکتهٔ باریک و حرف پنهانست میان عاشق و معشوق مو نمی‌گنجد

3 بیان چه سان بتوان از جمال او حرفی چه در بیان و زبان وصف او نمی‌گنجد

4 زبان بکام خموشی کشیم و دم نزنیم چه جای نطق تصور درو نمی‌گنجد

5 ز بس نشست ببالای یکدگر سودا بیقعهٔ سر من های و هو نمی‌گنجد

6 سبو ز دست بنه ساقیا و خم بر گیر که قدر جرعهٔ ما در سبو نمی‌گنجد

7 سبو چه باشد و یا خم گلوی ماست فراخ بیار بحر مگو در گلو نمی‌گنجد

8 چو در خیال در آئی همین تو باشی تو که در مقام فنا ما و او نمی‌گنجد

9 چو فیض در تو فنا شد دگر چه میخواهد چو جای وصل نماند آرزو نمی‌گنجد