گردم بهوا رفت چه از بابافغانی شیرازی غزل 475

1 گردم بهوا رفت چه گلگون فرسست این خون می کند و می رود آیا چه کسست این

2 بر دیده ی ما منتظران رخش مکن گرم آهسته رو ای ترک نه رود ارسست این

3 هر صبح فروزان تری از آه اسیران برخور که هنوز از دل ما یکنفسست این

4 نالان دل من نغمه ی داود نداند آزاد کنیدش که نه مرغ قفسست این

5 بر جام مراد دگران چشم چه داری همت طلب ایدل همه را دسترسست این

6 هر مرغ درین باغ گلی دید و بهاری ماییم و خزان کز دگران باز پسست این

7 در خرمن خود بهر گلی بر زدی آتش می سوز چه تدبیر فغانی هوسست این