من چه در پای تو ریزم که خورای از سعدی شیرازی غزل 260

1 من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود سر نه چیزیست که شایسته پای تو بود

2 خرم آن روی که در روی تو باشد همه عمر وین نباشد مگر آن وقت که رای تو بود

3 ذره‌ای در همه اجزای من مسکین نیست که نه آن ذره معلق به هوای تو بود

4 تا تو را جای شد ای سرو روان در دل من هیچ کس می‌نپسندم که به جای تو بود

5 به وفای تو که گر خشت زنند از گل من همچنان در دل من مهر و وفای تو بود

6 غایت آنست که ما در سر کار تو رویم مرگ ما باک نباشد چو بقای تو بود

7 من پروانه صفت پیش تو ای شمع چگل گر بسوزم گنه من نه خطای تو بود

8 عجبست آن که تو را دید و حدیث تو شنید که همه عمر نه مشتاق لقای تو بود

9 خوش بود ناله دلسوختگان از سر درد خاصه دردی که به امید دوای تو بود

10 ملک دنیا همه با همت سعدی هیچست پادشاهیش همین بس که گدای تو بود