1 پیوسته من از شوق لب لعل تو مستم زین ذوق که دارم خبرم نیست که هستم

2 در بادیهٔ عشق تو تا پای نهادم یکباره بشد دین و دل و عقل ز دستم

3 از بس که نظر بر گُل رخسار تو دارم شد شهره بهر شهر که خورشید پرستم

4 تو مهر ز من ای بت عیّار بریدی من دل بخَم طرّه طرّار تو بستم

5 مُطرب تو بزن ساز نوائی بدرستی ساقی تو بده باده که من توبه شکستم