1 مرا در موردستان گلستانی است که گل چون روی او در گلستان نیست

2 دلم بربود و جانم زنده گردد اگر آید برم، کآرام جانی است

3 رخش باشد چو خورشید آشکارا ولی از چشم نامحرم نهانی است

4 اگر طوطی سخن گوید ز شکر بر گفتار او شیرین زبانی است

5 چو روی مه وشت گلزار خوبی است چو قد دلکشت سرو روانی است

6 بیا آخر زمانی در بر من که ترک جان کنم کآخر زمانی است

7 برو حیدر به کوی عشقبازان به ترک جان بگو چون دلستانی است