دل به زلف او چو بندم بر از اسیر شهرستانی غزل 318

1 دل به زلف او چو بندم بر سر دل چون شوم همره خضر پریشانی به منزل چون شوم

2 ذوق آشوب خطر دیوانه ام دارد چو موج نیستم خس بسته زنجیر ساحل چون شوم

3 من که از گرم اختلاطی های آتش زنده ام گر شعوری دارم از یاد تو غافل چون شوم