به هفت کشور تا شکر پنج و ده گویم
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
1 به هفت کشور تا شکر پنج و ده گویم نبود خواهم ساکن دو روز در یک جای
2 دو پای دارم چار دگر بباید از آنک به هفت کشور نتوان رسید بی‌شش پای
3 چنان زندگانی کن ای نیک رای از آن پس که توفیق دادت خدای
4 که خایند ز اندوهت انگشت دست چو اندر زمینت آید انگشت پای
5 مکن در جهان زندگانی چنانک جهانی به مرگ تو دارند رای
ادامه توضیحات شاعر