کرانه گیرم تا خود از امیر معزی نیشابوری غزل 35

1 کرانه گیرم تا خود ز عشق باز کنم در خصومت بر خویشتن فراز کنم

2 زعشق دوست بدین عشق و دوستی که منم نه ممکن است‌ که من خود زعشق باز کنم

3 زیاد روی خداوند آن دو زلف سیاه چو نام عشق بود من سخن دراز کنم

4 گرش ببینم و دستم به زلف او نرسد به چشم با سر زلفش ز دور راز کنم

5 نیوفتد سخنش در برابر سخنم که او حدیث زناز و من از نیاز کنم