1 بوسه ای از دوست ببردم به نرد نرد برافشاند و دو رخ سرخ کرد

2 سرخی رخساره آن ماهروی بر دو رخ من دو گل افکند زرد

3 گاه بخایید همی پشت دست گاه بر آورد همی آه سرد

4 گفتم جان پدر این خشم چیست از پی یک بوسه که بردم به نرد

5 گفت من از نرد ننالم همی نرد به یک سو نه و اندر نورد

6 گفتم گر خشم تو از نرد نیست بوسه بده گرد بهانه مگرد

7 گفت که فردا دهمت من سه بوس فرخی امید به از پیشخورد