پیش صبا نثار کنم جان از خاقانی شروانی غزل 189

1 پیش صبا نثار کنم جان شکوفه‌وار کو عقد عنبرین که شکوفه کند نثار

2 ای مرد با شکوفه چه سازم طریق انس این بس مرا که دیدهٔ من شد شکوفه‌بار

3 جانم شکوفه‌وار شکافان شد از هوس چون حجلهٔ شکوفه برانداخت نوبهار

4 هر شب که پر شکوفه شود روی آسمان در چشم من شکوفه‌وش آید خیال یار

5 شاخ شکوفه‌دار امیدم شکسته شد چون از شکوفه قبهٔ نو بست شاخسار

6 کو آن شکوفهٔ طرب و میوهٔ دلم اکنون که پر طلسم شکوفه است میوه‌دار

7 چون زان شکوفه عارض امید به نبود امید من بمرد به طفلی شکوفه‌وار

8 هست از شکوفه نغزتر و شوخ دیده‌تر خاقانی از شکوفه امید بهی مدار