من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 990

1 من بسازم ولیک کی شاید زاغ با طوطیان شکر خاید

2 هر یکی را ولایتست جدا کژ با راست راست کی آید

3 گر چه طوطی خود از شکر زندست زاغ را می چمین خر باید

4 عشق در خویش بین کجا گنجد ماده گرگ شیر نر زاید

5 بگریز از کسی که عاشق نیست زان ز گرگین تو را گر افزاید

6 ور شوی کوفته به‌هاون عشق دانک او سرمه ایت می‌ساید

7 رو بکن تو خراب خانه از آنک شمس تبریز مست می‌آید