لالۀ روی تو از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 98

1 لالۀ روی تو را شمع جهان افروزم عشق می بازم و پروانه صفت می سوزم

2 نه در آن آینۀ حسن بگیرد آهم نه دل نازل او را بگدازد سوزم

3 رشتۀ عمر توانم ز عمت تازه کنم دیده از روی تو هرگز نتوانم دوزدم

4 در فراق تو دُر اشک بسی افشاندم گوهری باز ز وصل تو نمی اندوزم

5 بهر تحقیق حقایق چه به مکتب آیم جز حدیث غم عشق تو نمی اموزم

6 روزگاری ز تو دارم که نگنجد به بیان قدمی رنجه کن اینک شب و اینک روزم

7 پوزش مفتقر اندر بر جانان چه کند من ناچیز چه باشم که چه باشد پوزم