می‌کشم زان تند خو گر صد تغافل از وحشی بافقی غزل 192

1 می‌کشم زان تند خو گر صد تغافل می‌کند دیگری باشد کجا چندین تحمل می‌کند

2 می‌کند فریاد بلبل از کمال شوق باد غنچه گویا خنده‌ای در کار بلبل می‌کند

3 بر رخ چون زر سرشک همچو سیمم دید و گفت این گدا را بین که اظهار تجمل می‌کند

4 زلف او دل برد و کاکل در پی جانست وای کانچه با جانم نکرد آن زلف، کاکل می‌کند

5 می‌کند بی نوگلی خونابهٔ دل در کنار در چمن وحشی چنین دامن پر از گل می‌کند