1 بمن گر یک نظر آن ماه زیبا منظر اندازد به پای انداز نظاره تن زارم سراندازد

2 صبا آمد عبیر افشان تو گوئی آتشین رویم ززلف عنبرینش عودی اندر مجمر اندازد

3 ندانم تا بکی گردون خلاف طبع ما گردد خدا این چرخ کج رفتار از گردش دراندازد

4 بلندی چون دهند اجرام علوی از حضیض او را کز اوج التفاتش چشم لطف دلبر اندازد

5 نه کام از گردش گردون نه رامم گردش چشمی چه شد ساقی که باری گردشی در ساغر اندازد

6 چو ما را آتشین رویت گلستان ارم باشد خلیل آسا دلم خود را بروی آذر اندازد

7 دهد جانرا بباد اسرار اگر باد سحرگاهی ز روی شاهد اسرار آن برقع براندازد