دست از دو جهان کشیده از خاقانی شروانی غزل 266

1 دست از دو جهان کشیده خواهم یک اهل به جان خریده خواهم

2 گوئی که رسم به اهل رنگی از طالع بررسیده خواهم

3 جستم دل آشنا و تا حشر گر جویم هم ندیده خواهم

4 نوشی به یقین نماند لیکن زهری به گمان چشیده خواهم

5 تا خوشی نفسی به دست نارم بی‌پای به سر دویده خواهم

6 از ناوک صبح بهر روزی صد جوشن شب دریده خواهم

7 تا گوهری در کنار ناید چون بحر نیارمیده خواهم

8 از روزن هر دلی چو خورشید هر لحظه فرو خزیده خواهم

9 گر سایهٔ دوستی ببینم چون سایه ز خود رمیده خواهم

10 بس مار گزیدهٔ وجودم هم غار عدم گزیده خواهم

11 چون تشنه شوم به رشتهٔ جان آبی ز جگر کشیده خواهم

12 چشمم می لعل راوق افشاند دانست که می ندیده خواهم

13 هم زهر دهد چو شاخ سنبل گر نیشکری گزیده خواهم