درآ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 324

1 درآ تا خرقه قالب دراندازم همین ساعت درآ تا خانه هستی بپردازم همین ساعت

2 صلا زن پاکبازی را رها کن خاک بازی را که یک جان دارم و خواهم که دربازم همین ساعت

3 کمان زه کن خدایا نه که تیر قاب قوسینی که وقت آمد که من جان را سپر سازم همین ساعت

4 چو بر می‌آید این آتش فغان می‌خیزد از عالم امانم ده امانم ده که بگدازم همین ساعت

5 جهان از ترس می‌درد و جان از عشق می‌پرد که مرغان را به رشک آرم ز پروازم همین ساعت