شب چو بمیرم بسر کوی تو از طبیب اصفهانی غزل 139

1 شب چو بمیرم بسر کوی تو زنده شوم صبحدم از بوی تو

2 می گذری خنده زنان از برم می نگرم گریه کنان سوی تو

3 تانگری جان و دل سوخته بر سر هم ریخته در کوی تو

4 آمده ام اشگ فشان از دو چشم آب زنم خاک سر کوی تو

5 فاخته دیگر نکند یاد سرو ساخته با قامت دلجوی تو

6 سوخته از خوی تو جان طبیب کآتش جانسوز بود خوی تو