من که باشم که مرا کوی تو از فضولی بغدادی غزل 143

1 من که باشم که مرا کوی تو مسکن باشد خاک کویت همه دم در نظر من باشد

2 هیچ کس پیش تو نآرد بزبان حال دلم شمع من حال دلم پیش تو روشن باشد

3 دشمنان تا بکی از دوستیت شاد شوند حال من از تو بکام دل دشمن باشد

4 بر سر کوی خود ای شمع مسوزان ما را گلشن کوی تو حیف است که گلخن باشد

5 جان من تا بقیامت نبرم نام حیات گر پس از مرگ مرا کوی تو مدفن باشد

6 بخدنگی برهان از الم و غم ما را چند ما را الم جان و غم تن باشد

7 مکن از خاک درت منع فضولی ای گل جای بلبل به ازان نیست که گلشن باشد