من گردانم از جلال الدین محمد مولوی رباعی 1348

1 آمد از حق سوی موسی این عتاب کای طلوع ماه دیده تو ز جیب

2 مشرقت کردم ز نور ایزدی من حقم رنجور گشتم نامدی

1 حلقهٔ آن صوفیان مستفید چونک در وجد و طرب آخر رسید

2 خوان بیاوردند بهر میهمان از بهیمه یاد آورد آن زمان

1 خرس هم از اژدها چون وا رهید وآن کرم زان مرد مردانه بدید

2 چون سگ اصحاب کهف آن خرس زار شد ملازم در پی آن بردبار

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد