طاق شد طاقت ز عشقت بر کران از غالب دهلوی غزل 288

1 طاق شد طاقت ز عشقت بر کران خواهم شدن مهربان شو ور نه بر خود مهربان خواهم شدن

2 خار و خس هرگه در آتش سوخت آتش می شود مردم از ذوق لبت چندان که جان خواهم شدن

3 در تبند از تاب رشک طاقت نظاره ام خوش بیا کامشب بهشت دشمنان خواهم شدن

4 محو گشتم در تغافل برنتابم التفات گر به چشمم جا دهی خواب گران خواهم شدن

5 آبم از شرم وفا و از خودم پا در گل ست تا نپنداری که از کویت روان خواهم شدن

6 پیش خود بسیارم و بسیار مشتاق توام تا کجا صرف گداز امتحان خواهم شدن

7 گرم باد از نغمه بزم دعوت بال هما ساز آواز شکست استخوان خواهم شدن

8 با هوس خویش ست حسن و از وفا بیگانه است مهر کم کن ور نه بر خود بدگمان خواهم شدن

9 بس که فکر معنی نازک همی کاهد مرا شاهد اندیشه را موی میان خواهم شدن

10 لذت زخمم چو خون غالب در اعضا می‌دود رنج اگر اینست راحت را ضمان خواهم شدن