چسان سراغ تو گیرم ز خلق از سحاب اصفهانی غزل 89

1 چسان سراغ تو گیرم ز خلق من که برایت شدم هلاک وز غیرت نخواستم ز خدایت

2 به من ز ترک جفایت کنون که بر سر رحمی همان رسد که در آغاز عاشقی ز جفایت

3 مرا چه سود که کاهد جدا ز لعل توام جان که جان به جسم فزاید زلعل روح فزایت

4 زوال حسن تو خواهیم یا وفای تو اما تو آن کسی که نه نفرین اثر کند نه دعایت

5 خوش آنکه همچو لب سرخ و گیسوان سیاهت مئی کشیده ز دستت سری نهاده بپایت