احرام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1385

1 گفت من تیغ از پی حق می‌زنم بندهٔ حقم نه مامور تنم

2 شیر حقم نیستم شیر هوا فعل من بر دین من باشد گوا

1 بود شخصی مفلسی بی خان و مان مانده در زندان و بند بی امان

2 لقمهٔ زندانیان خوردی گزاف بر دل خلق از طمع چون کوه قاف

1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو

2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد