1 گر نه بدبختمی، مراکه فگند؟ به یکی جاف جاف زود غرس
2 او مرا پیش شیر بپسندد من نتاوم برو نشسته مگس
3 گرچه نامردم است، مهر و وفاش نشود هیچ از این دلم یرگس
4 گیردی آب جوی رز پندام چون بود بسته بنک راه ز خس
1 رودکی چنگ بر گرفت و نواخت باده انداز، کو سرود انداخت
2 زان عقیقین میی، که هر که بدید از عقیق گداخته نشناخت
1 پوپک دیدم به حوالی سرخس بانگک بر برده به ابر اندرا
2 چادرکی دیدم رنگین برو رنگ بسی گونه بر آن چادرا
1 چون بچهٔ کبوتر منقار سخت کرد هموار کرد پرّ و بیوکند مویِ زرد،
2 کابوک را نخواهد و شاخ آرزو کند وز شاخ سوی بام شود باز گردگرد
1 هرکه نامخت ازگذشت روزگار نیز ناموزد ز هیچ آموزگار