گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2625

1 گر علم خرابات تو را همنفسستی این علم و هنر پیش تو باد و هوسستی

2 ور طایر غیبی به تو بر سایه فکندی سیمرغ جهان در نظر تو مگسستی

3 گر کوکبه شاه حقیقت بنمودی این کوس سلاطین بر تو چون جرسستی

4 گر صبح سعادت به تو اقبال نمودی کی دامن و ریش تو به دست عسسستی

5 گر پیش روان بر تو عنایت فکنندی فکری که به پیش دل توست آن سپسستی

6 معکوس شنو گر نبدی گوش دل تو از دفتر عشاق یکی حرف بسستی

7 گوید همه مردند یکی بازنیامد بازآمده دیدی اگر آن گیج کسستی

8 لرزان لهب جان تو از صرصر مرگ است لرزان نبدی گر ز بقا مقتبسستی

9 همراه خسان گر نبدی طبع خسیست در حلق تو این شربت فانی چو خسستی

10 طفل خرد تو به تبارک برسیدی در مکتب شادی ز کجا در عبسستی

11 خاموش که این‌ها همه موقوف به وقت است گر وقت بدی داعیه فریادرسستی