اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2554

1 اگر بی‌من خوشی یارا به صد دامم چه می‌بندی وگر ما را همی‌خواهی چرا تندی نمی‌خندی

2 کسی کو در شکرخانه شکر نوشد به پیمانه بدین سرکای نه ساله نداند کرد خرسندی

3 بخند ای دوست چون گلشن مبادا خاطر دشمن کند شادی و پندارد که دل زین بنده برکندی

4 چو رشک ماه و گل گشتی چو در دل‌ها طمع کشتی نباشد لایق از حسنت که برگردی ز پیوندی

5 خوشا آن حالت مستی که با ما عهد می‌بستی مرا مستانه می‌گفتی که ما را خویش و فرزندی

6 پیاپی باده می‌دادی به صد لطف و به صد شادی که گیر این جام بی‌خویشی که باخویشی و هشمندی

7 سلام علیک ای خواجه بهانه چیست این ساعت نه دریایی و دریادل نه ساقی و خداوندی

8 نه یاقوتی نه مرجانی نه آرام دل و جانی نه بستان و گلستانی نه کان شکر و قندی

9 خمش باشم بدان شرطی که بدهی می خموشانه من از گولی دهم پندت نه ز آنک قابل پندی