اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 489

1 اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست برون شیشه ز حال درون شیشه گواست

2 پدید باشد مستی میان صد هشیار ز بوی رنگ و ز چشم و فتادن از چپ و راست

3 علی الخصوص شرابی که اولیا نوشند که جوش و نوش و قوامش ز خم لطف خداست

4 خم شراب میان هزار خم دگر به کف و تف و به جوش و به غلغله پیداست

5 چو جوش دیدی می‌دان که آتش‌ست ز جان خروش دیدی می‌دانک شعله سوداست

6 بدانک سرکه فروشی شراب کی دهدت که جرعه‌اش را صد من شکر به نقد بهاست

7 بهای باده من المؤمنین انفسهم هوای نفس بمان گر هوات بیع و شراست

8 هوای نفس رها کردی و عوض نرسید مگو چنین که بر آن مکرم این دروغ خطاست

9 کسی که شب به خرابات قاب قوسینست درون دیده پرنور او خمار لقاست

10 طهارتی‌ست ز غم باده شراب طهور در آن دماغ که باده‌ست باد غم ز کجاست

11 ابیت عند ربی نام آن خراباتست نشان یطعم و یسقن هم از پیمبر ماست