گر به دل آزاد بودمی از خاقانی شروانی قطعه‌ 317

1 گر به دل آزاد بودمی چه غمستی عقدهٔ سودا گشودمی چه غمستی

2 غم همه ز آن است کشنای نیازم گر نه نیاز آزمودمی چه غمستی

3 گر به مشامی که بوی آز شنودم بوی قناعت نودمی چه غمستی

4 تخم ادب کاشتم دریغ درودم گر بر دولت درودمی چه غمستی

5 این که خرد را در ملوک نمودم گر در عزلت نمودمی چه غمستی

6 بد گهران را ستودم از گهر طبع گر گهری را ستودمی چه غمستی

7 سرمهٔ عیسی که خاک چشم حواری است گر جهت خر نسودمی چه غمستی

8 گر ز پی ساز کار در الف آز سین سلامت فزودمی چه غمستی

9 لاف پلنگی زنم و گرنه چو گربه لقمهٔ دونان ربودمی چه غمستی

10 بخت غنود و به درد دل نغنودم گر به فراقت غنودمی چه غمستی

11 گفتی خاقانیا به شاهد و می‌کوش گر من ازین دست بودمی چه غمستی