اگر به شرع سخن در بیان بگردانی از غالب دهلوی غزل 327

1 اگر به شرع سخن در بیان بگردانی ز سوی کعبه رخ کاروان بگردانی

2 به نیم ناز که طرح جهان نو فگنی زمین بگستری و آسمان بگردانی

3 به یک کرشمه که بر گلبن خزان ریزی بهار را به در بوستان بگردانی

4 به خاطری که درآیی به جلوه آرایی بلای ظلمت مرگ از روان بگردانی

5 به گلشنی که خرامی به باده آشامی قدح ز جوش گل و ارغوان بگردانی

6 به کوی غیر روی چون مرا به ره نگری به جبهه چین فگنی و عنان بگردانی

7 وفاستای شوی چون مرا به یاد آری به خویش طعنه زنی و زبان بگردانی

8 به بیم خوی خودم در عدم بخوابانی به ذوق روی خودم در جهان بگردانی

9 به بذله خاطر اسلامیان بیازاری به جلوه قبله زردشتیان بگردانی

10 اجازتی که کنم ناله، تا کجا غالب ز لب به سینه تنگم فغان بگردانی