اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3057

1 اگر ز حلقه این عاشقان کران گیری دلت بمیرد و خوی فسردگان گیری

2 گر آفتاب جهانی چو ابر تیره شوی وگر بهار نوی مذهب خزان گیری

3 چو کاسه تا تهیی تو بر آب رقص کنی چو پر شدی به بن حوض و جو مکان گیری

4 خدای داد دو دستت که دامن من گیر بداد عقل که تا راه آسمان گیری

5 که عقل جنس فرشته‌ست سوی او پوید ببینیش چو به کف آینه نهان گیری

6 بگیر کیسه پرزر باقرضواالله آی قراضه قرض دهی صد هزار کان گیری

7 به غیر خم فلک خم‌های صدرنگ است به هر خمی که درآیی از او نشان گیری

8 ز شیر چرخ گریزی به برج گاو روی خری شوی به صفت راه کهکشان گیری

9 وگر تو خود سرطانی چو پهلوی شیری یقین ز پهلوی او خوی پهلوان گیری

10 چو آفتاب جهان را پر از حیات کنی چو زین جهان بجهی ملک آن جهان گیری

11 برآ چو آب ز تنور نوح و عالمگیر چرا تنور خبازی که جمله نان گیری

12 خموش باش و همی‌تاز تا لب دریا چو دم گسسته شوی گر ره دهان گیری