اگر به گوشه چشمی نظر کنی ما از طغرل احراری غزل 4

1 اگر به گوشه چشمی نظر کنی ما را به یک نگاه کنی صید خویش دل‌ها را!

2 هزار عابد و زاهد همی‌شود میْ‌نوش به محفلی که تو گیری به دست صهبا را!

3 به طوق بندگی گردن نهد چو قمری سرو ببیند ار به چمن این قد دل‌آرا را!

4 کشیده مردم چشمت برای قتلم تیر کجا رهم که زند ناوک تو عنقا را!

5 مشام جان و دل از نکهت تو تر گردد اگر به باد دهی زلف عنبرآسا را!

6 سنای پیر خرابات بایدم گفتن که داد با من مخمور پای خُم‌جا را!

7 بیار ساقی قدح را چه جای اهمال است به رهن باده دهم خرقه مصلا را!

8 شهید خنجر مژگان او شدم طغرل بکش ز تربت من گر گذر کنی پا را!