1 سرو چمن پیش اعتدال تو پست است روی تو بازار آفتاب شکسته‌ست

2 شمع فلک با هزار مشعل انجم پیش وجودت چراغ بازنشسته‌ست

1 سلسلهٔ موی دوست حلقه دام بلاست هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

2 گر بزنندم به تیغ در نظرش بی‌دریغ دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست

1 این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست تا جان و جامه بذل کنم بر پیام دوست

2 دل زنده می‌شود به امید وفای یار جان رقص می‌کند به سماع کلام دوست

1 بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت سیلاب محبتم ز دامن بگذشت

2 دستی به دلم فرو کن ای یار عزیز تا تیر ببینی که ز جوشن بگذشت

1 عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم یا گناهیست که اول من مسکین کردم

2 تو که از صورت حال دل ما بی‌خبری غم دل با تو نگویم که ندانی دردم