1 اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری به جان من که نترسی و هیچ غم نخوری

2 اگر دلت به بلا و غمش مشرح نیست یقین بدانک تو در عشق شاه مختصری

3 ز رنج گنج بترس و ز رنج هر کس نی که خشم حق نبود همچو کینه بشری

4 چو غیر گوهر معشوق گوهری دانی تو را گهر نپذیرد ازانک بدگهری

5 وگر چو حامله لرزان شوی به هر بویی ز حاملان امانت بدانک بو نبری

6 پسند خویش رها کن پسند دوست طلب که ماند از شکر آن کس که او کند شکری

7 ز ذوق خویش مگو با کسی که همدل نیست ازانک او دگرست و تو خود کسی دگری