اگر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 942

1 اگر مرا تو نخواهی دلم تو را خواهد تو هم به صلح گرایی اگر خدا خواهد

2 هزار عاشق داری تو را به جان جویان که تا سعادت و دولت ز ما که را خواهد

3 ز عشق عاشق درویش خلق در عجبند که آنچ رشک شهانست او چرا خواهد

4 عجب نباشد اگر مرده‌ای بجوید جان و یا گیاه بپژمرده‌ای صبا خواهد

5 و یا دو دیده کور از خدا بصر جوید و یا گرسنه ده ساله‌ای نوا خواهد

6 همه دعا شده‌ام من ز بس دعا کردن که هر که بیند رویم ز من دعا خواهد

7 ولی به چشم تو من رنگ کافران دارم که چشم خیره کشت بیندم غزا خواهد

8 اگر مرا نکشد هجر تو ز من بحلست اسیر کشته ز غازی چه خونبها خواهد

9 سلام و خدمت کردم بگفتیم چونی چنان بود مس مسکین که کیمیا خواهد

10 چنان برآید صورت که بست صورتگر چنان بود تن خسته کیش دوا خواهد

11 ز آفتاب مزن گفت و گوی چون سایه ز سایه ذره گریزد همه ضیا خواهد

12 زهی سخاوت و ایثار شمس تبریزی که شمس گنبد خضرا از او عطا خواهد