اگر تو نشنوی از ناله‌های از نظیری نیشابوری غزل 374

1 اگر تو نشنوی از ناله‌های زار چه حظ وگر تو ننگری از چشم اشکبار چه حظ

2 درآ به مشرب روحانیان و واصل شو معاشران تو مستان تو هوشیار چه حظ

3 به چشم ما در و دیوار بوستان مستند تو را که باده نمی‌نوشی، از بهار چه حظ

4 نمک به سینه مجروح چاشنی بخشد اگر غمی ندهندت ز غمگسار چه حظ

5 کلید قفل همه گنج‌ها به ما دادند به دست ما چو ندادند اختیار چه حظ

6 گرم به پهلوی ساقی به بزم بنشانند مرا که بی‌خود و مستم ز اعتبار چه حظ

7 ز عمر آن چه گرامی‌تر است در سفرست مرا که دل به غریبی است از دیار چه حظ

8 به لاف هم تک برق و براق می‌تازم برون نمی‌رودم مرکب از غبار چه حظ

9 هزار ذوق «نظیری» به درد نومیدی‌ست فریب وعده نباشد ز انتظار چه حظ