اگر یگانه شوی با از امیر معزی نیشابوری غزل 36

1 اگر یگانه شوی با تو دل یگانه‌کنم زعشق و مهر دگر دلبران‌کرانه کنم

2 وگر جفا کنی و بگذری ز راه وفا دو دیده تیر جفای تو را نشانه کنم

3 رمیده کرد زمن گردش زمانه تو را بدین سبب گله ازگردش زمانه کنم

4 سیاه خال تو دانه است و تیره زلف تو دام به دام بسته شوم ‌گر طمع به دانه کنم

5 به مجلسی که رفیقان نگاه دارندت به چشم با تو سخن‌ گویم و بهانه کنم

6 چو ننگرند رفیقان نگه کنم سوی تو چو بنگرند نگه سوی آستانه‌کنم

7 اگر چو مرغ برآرم زآرزوی تو پر همه به کوی سرای تو آشیانه کنم