اگر در کوی قلاشی مرا یکبار از سنایی غزنوی غزل 400

1 اگر در کوی قلاشی مرا یکبار بارستی مرا بر دل درین عالم همه دشخوار خوارستی

2 ار این ناسازگار ایام با من سازگارستی سرو کارم همیشه با می و ورد و قمارستی

3 اگر نه محنت این نامساعد روزگارستی مرا با زهد و قرایی و مستوری چکارستی

4 اگر در پارسایی خود مرا او را دوستارستی سنایی را به ماه نو نسیم نوبهارستی

5 هرانکو در دلست او را کنون اندر کنارستی دلش همواره شادستی و کارش چون نگارستی

6 دلیل صدق او دایم سنایی را بهارستی نهان وصل او دایم بر او آشکارستی

7 اگر از غم دل مسکین عاشق را قرارستی جهنم پیش چشم سر سریر شهریارستی

8 گل از هجران اقطارش میان کارزارستی دل از امید دیدارش میان مرغزارستی

9 مرا هفتم درک با او بدان دارالقرارستی سماوات العلی بی او حمیم هفت نارستی

10 چرا گویی سنایی این گر او را خود شکارستی ز دست سینهٔ کبک دری او را در آرستی

11 اگر شخص سنایی را جهان سفله یارستی چو دیگر مدبران دایم به گردون بر سوارستی