گر گشایم لب دمی، عالم پر افغان می‌شود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 گر گشایم لب دمی، عالم پر افغان می‌شود گر کنم دور آستین از دیده، طوفان می‌شود
2 پنبه برخواهم گرفت از داغهای خویشتن مژده ده پروانه را کامشب چراغان می‌شود
3 تا مباد از پیش من بر هم خورد بازار ابر گریه کمتر می‌کنم روزی که باران می‌شود
4 تا به کام دل درم من هم گریبانی چو شمع تا به عطف دامن از چشمم گریبان می‌شود
5 چون زلیخا قدر یوسف را چه می‌داند کسی گر خریدار او نباشد مصر کنعان می‌شود
6 سیل اشکم خشت دیگر بر زمین افکند، ازان هر خراب، آباد و هر آباد، ویران می‌شود
7 صد دل آشفته قدسی می‌خورد بر یکدگر تا به امداد صبا، زلفی پریشان می‌شود
ادامه توضیحات شاعر